bi' kadın kalçası

 İnsanlar yaşlandıkça paranoyak olurdu diye söylenirdi babam.Haklıydı. 20 yaşındayken tek amacın hayatında ki gelecek kaygıların olurdu. Ki ben yaramaz bir kız çocuğuydum. Gelecek kaygısı gütmezdim. Zevk aldığım tek şey sabahlara kadar içmek, Eve geldiğimde bi' köşede kusup kimseye çaktırmadan oraları temizlemekti. Aslında kendi pisliğini kendi temizleyecek kadar da uslu bir çocuktum. Sigara içişime hasta oğlanlar vardı. Bütün vücudumu insanları etkilemek için kullanmaya çalışırdım. Cinsiyeti fark etmeden. Bundan çok büyük bir haz alıyordum. Çünkü insan vücudunun karşındaki insanda bir anlamı olmalıydı. Yaptığın her hareketin bir çekiciliği olmalıydı. Bi' kadının albenisi olmalıydı.
 Ben böyle bi kadındım. Kabulleniyordum bunu. Cinsellik dürtüsü oluşturmayı sevdiğim kadar seksten nefret ediyordum. Benim arzuladığım tek şey çekici olmaktı. Bazen kendi bedenim için bile dürtüler hissediyordum. Ve bunu karşımdaki insan da hissetmeliydi. Benim takıntım da buydu.
  İnsan vücudunun fiziksel her özelliği gibi duygusal özelliği de vardı. Bir erkek bir kadının göğüslerine karşı da duygusal yaklaşmalıydı. Belki de bi kadının kalçalarına aşık olunmalıydı. Kesinlikle benim kalçalarıma aşık olunmalıydı.
  Yaşlanıyorum. Etlerim buruşuyor. Kalçalarım diriliğini kaybediyor. Göğüslerim sarkıyor. Yine de mutluyum. 50 yaşında ki bi kadının da kalçalarına aşık olunabilirdi. Benim de kalçalarıma aşık olunmalı.