gerçekten fazlaca uzak ve belki de gerçeğin en hakiki yalanı
ne çok yalan var
ne az yalancı var
bu evrenin tek şüphelileri biziz
hatta bu evrende var olan sen,yok olan ben
ben yasadışı bir benlik
sense tarlamın ilk hasatı
evrenimden göçen ilk leylek
aynı zamanda evrenimde yaşayan insanlar
iki yaşında bir bebeksin koruyup kolladığım
on sekiz yaşında aşık olduğum
otuz da ilk kocam
kırk da karşı geldiğim baskıcı yönetimim
yetmiş de son kocam,toprağını kalbime gömdüğüm
çünkü biz tarancı'ya inanan insanlardık
elli yaşına kadar belki de hiç yaşamayacak
gerçek çiçekleri koklayacak insanlardık
küçücük göğüs kafeslerinin içinde birbirimizi yaşatacak insanlardık üstelik
sınırlı yaşamınla ısıtmanı isterdim içimi
her mevsim üşür ellerim
ölümden ve hayattan doğmayız
içimde çiçekler büyüttüğüm zamanlarda
bir gerçek oldum dudaklarında
bir doğru oldum parmak aralarında,belki de
ıssızlık olduk beraber kalabalık şehirlerde
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder